จุนจิ อิโต เกิดเมื่อวันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2506 ที่เมืองซากาชิตะ ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของเมืองนากัตสึงาวะ จังหวัดกิฟุ เขาเริ่มเข้าสู่โลกแห่งความสยองขวัญตั้งแต่ยังเด็ก มังงะเรื่องแรกที่เขาอ่านคือ มิอิระเซ็นเซ โดยอุเมซุ คาซึโอะ จากการที่พี่สาวสองคนของเขาได้อ่านมังงะของอุเมซุและชินอิจิ โคกะในนิตยสาร และด้วยเหตุนี้ทำให้เขาได้เริ่มอ่านตามด้วย[1] เขาเติบโตขึ้นมาในแถบชนบท ณ เมืองเล็ก ๆ ข้าง ๆ นากาโนะ[2] ในบ้านที่เขาอาศัยอยู่ ห้องอาบน้ำจะตั้งอยู่ที่ปลายอุโมงค์ใต้ดินของบ้าน ซึ่งมีจิ้งโกร่งถ้ำอาศัยอยู่จำนวนหนึ่ง และมันจะกลายเป็นหนึ่งในแรงบัลดาลใจในผลงานของเขาในเวลาต่อมา[1]

เขาเริ่มวาดมังงะตั้งแต่อายุได้ 4 ขวบ โดยได้รับแรงบัลดาลใจมาจากผลงานในนิตยสาร เขายังคงวาดมาเรื่อย ๆ โดยถือว่าเป็นงานอริเรก จนกระทั่งเขาได้ทำงานเป็นช่างทันตกรรมในปี 2527 ทำให้เขามีความลำบากในการหาความสมดุลระหว่างงานทั้งสอง[1]

ในปี พ.ศ. 2530 เขาส่งผลงานเรื่องสั้นของเขาไปที่ ฮัลโลวีนรายเดือน และได้รับรางวัลชมเชยในรางวัลคาซึโอะ อุเมซุ (โดยมีอุเมซุเป็นหนึ่งในคณะกรรมการ)[3] ผลงานนี้ได้ถูกเผยแพร่มานานกว่า 13 ปี และต่อมาถูกนำมาประติดประต่อกันเป็นเรื่องราวที่มีชื่อว่า โทมิเอะ[4][5]

อิโต ได้วาดปกอัลบั้ม โฮมุระ อุตะ ปี 2002 ให้แก่วงมุก[6] ในปี 2020 เขาได้เข้ามาร่วมงานกันอีกครั้งในการทำปกซิงเกิ้ล "โชฟุ 2020"[6] อิโตยังได้ร่วมมือกับ ทาคาชิ นางาซากิ และอดีตนักการทูต มาซารุ ซาโต ในการสร้าง ยูโกกุ โนะ รัสปูติน (2010–2012) มีพื้นฐานจากประสบการณ์ส่วนตัวของซาโตในรัสเซีย และส่งให้นิตยสาร บิ๊กคอมมิค[7]

กิเยร์โม เดล โตโร ผู้กำกับภาพยนตร์ ได้กล่าวถึงในบัญชีทวิตเตอร์ทางการของเขาว่า อิโต เดิมทีเป็นผู้ร่วมงานในการสร้างวิดีโอเกม ไซเลนต์ฮิลล์ โดยมีทั้ง เดล โตโร และนักออกแบบเกม ฮิเดโอะ โคจิมะ เป็นผู้กำกับหลัก อย่างไรก็ตาม หลังจากการประกาศนี้ โคนามิ เจ้าของทรัพย์สินทางปัญญา ได้ยกเลิกโครงการนี้ไป[8] แต่หลังจากนั้น ในผลงานต่อไปของโคจิมะอย่าง เดธสแตรนดิง ก็ยังคงปรากฎความคล้ายคลึงกับจุนจิ อิโตและเดล โตโรอยู่ดี[9]

รางวัล

ผลงานของอิโต ก้นหอยมรณะ ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลไอส์เนอร์ในปี 2546 และ 2552[10]

ในปี 2562 อิโตได้รับรางวัลไอส์เนอร์เป็นครั้งแรกจากการดัดแปลงเป็นมังงะของภาพยนตร์เรื่อง แมรี่ เชลลีย์ แฟรงเกนสไตน์ โดยได้รับรางวัลในสาขา "การดัดแปลงจากสื่อประเภทอื่นได้ดีที่สุด"[11]

ในปี 2563 อิโตได้รับรางวัลไอส์เนอร์อีกสองรางวัลจากผลงานของเขาเรื่อง เรมิน่า ดาวมรณะ กับ วีนัสที่ตาบอด ในสาขา "หนังสือการ์ตูนนานาชาติฉบับสหรัฐที่ดีที่สุด - เอเชีย" และ "นักเขียน/นักวาดยอดเยี่ยม"[12]

ในปี 2565 อิโตได้รับรางวัลไอส์เนอร์อีกหนึ่งรางวัลจากผลงานของเขาเรื่อง "Lovesickness" ในสาขา "หนังสือการ์ตูนนานาชาติฉบับสหรัฐที่ดีที่สุด - เอเชีย"[13]

ชีวิตส่วนตัว

ในปี 2549 อิโตได้แต่งงานกับอายาโกะ อิชิกุโระ (石黒亜矢子) นักวาดหนังสือภาพ ณ ปี 2556 พวกเขามีบุตรสองคน[14]